27 januari 2016

Tindersticks - The Waiting Room

Ik was tot voor kort eerlijk gezegd toch een beetje uitgekeken op Tindersticks. 

De band uit het Britse Nottingham heeft sinds haar debuut uit 1993 weliswaar geen slechte plaat gemaakt, maar de magie van Tindersticks, Tindersticks II en Curtains ontbrak toch wel wat op de laatste platen van de band. 


Deze magie is terug op The Waiting Room. Het valt niet mee om uit te leggen waarom dit zo is. The Waiting Room wijkt immers niet heel erg af van de vorige platen van de band en klinkt ook niet heel anders dan de zo bewierookte klassiekers uit het verleden. 


Tindersticks vertrouwt nog altijd om een lome en uiterst ingetogen en opvallend stemmige instrumentatie en vooral op de uit duizenden herkenbare stem van Stuart Staples. 


Stuart Staples manifesteert zich ook op The Waiting Room weer als een crooner van formaat en ook in muzikaal opzicht maakt Tindersticks weer indruk. The Waiting Room is een plaat die begint te groeien wanneer de zon eenmaal onder is en verandert de woonkamer in een zwoele en donkere nachtclub. 


Als er al iets anders is op The Waiting Room zijn het de impulsen uit de funk of zelfs de disco, die Tindersticks langzaam in de richting van Roxy Music manoeuvreren. Verwacht nu niet dat de muziek van Tindersticks opeens de voetjes van de vloer krijgt, want de wijze waarop Tindersticks invloeden uit andere genres en blazers in haar muziek toe laat loopt over van subtiliteit. 


Ook The Waiting Room klinkt daarom weer als een typische Tindersticks plaat, maar op een of andere manier bevalt hij me beter dan zijn directe voorgangers. Dat gevoel groeit wanneer de al weer zes jaar geleden overleden Lhasa de Sela opduikt in het bijzonder mooie Hey Lucinda. Ook het duet met Savages zangeres Jehnny Beth weet overigens te verrassen en behoort ook tot de hoogtepunten op de plaat. 


Met The Waiting Room heeft Tindersticks weer eens een plaat gemaakt die me na afloop niet aanzet tot het opzetten van een van de drie genoemde meesterwerken van weleer. Het zegt heel veel over de kwaliteit van deze nieuwe Tindersticks plaat. Erwin Zijleman